Bataklık Şiiri - Nuri Eren Karabulut

Var oldum, öyle güzel gülümseyince.
Yok oldum, sensiz geçen her saniyede.
Kayboldum, sonsuz gerçekliğin içinde.
Buldum kendimi her zerrende.

Gidiyorum dere bucak neredeyim ben?
Hiçliğin ortasında, okyanusun dibinde.
Kapatıyorum gözlerimi, ait olmak istediğim yerde miyim?
Onlarca defa intihara kalkıştığım sıcacık evimizdeyim.

Kötüyüm sevgilim, çok kötü.
Sensizlik ölümden çok daha beter.

Kitapların arasında buluyorum kokunu,
Göz yaşlarım damlıyor kağıda,
Kendime kızıyorum, çok korkuyorum,
Bir daha sen gibi kokmayacak diye.

Ha bu arada unutmadan söyleyeyim,
O çok sevdiğin çiçeklerine gözüm gibi bakıyorum,
Aksatmıyorum sularını, her sabah güneşe çıkarıyorum,
Sen gibi seviyorum onları, çok özledim seni.

Seni yazmak çok iyi geliyor bana,
Her halini, her cümleni yazmak.
Unuturum diye çok korkuyorum seni,
Unutuyor aşağılık insanoğlu her şeyi.