Bataklığa Özlem Şiiri - Yusuf İşler

Yeni bir yurt aradım yalnızlığıma
Elbette hakkım değildi
Endemik acılar yetişen bataklığıma
Bu ilk ihanet edişimdi

Karanlık ormanı geçince
Kuyuda bir prenses var dedi falcı kadın
Onu tertemiz seversem
İkimizide kutaracaktım

Elini bile uzatmadı prenses
Sen kimsin beni kurtaracaksın
Gözünü karart demişti falcı kadın
Gerekirse yılanlarin üstüne atlayacaksın

Görevimi yapmıştım bekliyordum
Git deseydi gidecektim
Korkmadın mı diye sordu
Bilmiyordu ben kimseye sırtımı dönemezdim

Sevildim sandım deli gibi
Zehrinin etkisimiydi yılanların
Ödeyecektim bedelini
Bu masalsı yanılgının

Karanlık prensesiymis sonradan öğrendim
Renklere ezelden düşmanmış
Buymuş en büyük özelliği
Kurbanını önce beyaza boyarmış

İkimizde beyazlar düşledik üzerimizde
Nasıl duruyorum ellerinde kefenimle
Ben bunu hakettim prenses
Karanlığını dök tabutumun üzerine