Zifiri karanlığın pespaye yalnızı,
Görkemli sabahların maziye gömülmüş.
Muhallebinde hep eksik damla sakızı,
Bütün aromaların bir nehre dökülmüş.
Sahte marangozlar yontmuş hislerini,
Başka dünyaların haneye tecavüzü.
Doldurmuşsun testiye ömür keşmekeşini,
Dinlemektesin kaosun sessiz gürültüsünü.
Soluklaşmış renkler, aynalar hep soğuk,
Silüetin dahi yabancı, canhıraş haldesin.
Fevkalade bir illüzyon benliğindeki doruk,
Sentetik kumaşla hayat diken terzisin.
Fazla mânâ yükledin cümle silsilesine,
Kantarla tarttın en soyut değerleri.
Şimdi davetiyen yok mutluluk kermesine,
Batağa uzanmıyor herhangi yardım eli.
Kayıt Tarihi : 22.10.2024 23:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saat 4, sıkışmış bir ruh, yorgun cümleler ve hayat labirentinde yolunu kaybetmiş bir nusret.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!