tenime düşen
ruhuma eklenmeyen
buz bir duygudan kamaşıyor gözlerim
çıkarıyorum içimden kendimi sıkça
fırlatıp atıyorum
bir balığın pullarını sıyırırcasına
her seferinde söylediğim aynı cümle:
-bitti artık, bu son!
gülümsüyorsun
- korkma
diyorsun
-sen bir ankasın unutma!
gökyüzünün denizle örtüşmediği
aykırı bir peyzaj izler gibiyim
kulaçlarım suya karşı
suya rağmen
kendime karşıtlık bu!
bedenimde üşüyor su
akıntıya dönüşüp
kendimle ödeşiyorum
ötesi neydi unuttum
Atlantis mi?
biz orayı gömmemiş miydik
hiç mi bulamadık yoksa
ters akıntılar yüzüyorum
kayıp ülkeye doğru
pullarımı bırakarak suda
küller kadar gerekli onlar!
yeniden doğuş için
yeniden doğuş
yeniden…
(02 Aralık 2003)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 2.12.2003 10:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (7)