Sevdâ bahçesine kar düştü artık,
Gönlümüz üşüdü, har bulamadım.
Zamanı, zemini kışa bıraktık,
Âlemde münasip yâr bulamadım.
Delikanlı çağlar bir anda geçti,
Olgunluk çağında biz mızmızlandık.
En sonunda kader bizi de seçti,
Çift ayak yetmedi, üçe yaslandık.
Dertleri bıraktık sandık bir yana,
O bırakmaz bizi, açar yarayı.
Anladık ki olmak gerek yanyana,
El ele, kol kola işin kolayı.
Yaşlılık sefalet, gece karanlık,
Gün olur bardağa elin uzanmaz.
Ölüm ne ki deme; sanma bir anlık,
Geceler uzar da aydınlık olmaz.
Yollar pek uzadı, kaçırdık atı,
Şimdi "emmi" dedikleri yaştayız.
Bize bitti artık gül saltanatı,
Selvili bahçede, yolda baştayız...
10.19.2018
Fatih-İST.
Kayıt Tarihi : 13.10.2018 10:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!