Oya Özpoyraz

1956-

ŞİİR

TAKİPÇİ

Baştan yaşamak herşeyi…

Küçüksu çayırı, çocukluğum
Mısır kazanları dizi dizi…
Dönmedolaplar, salıncaklar
Kimi yere yakın, kimi yerden yüksek
Çocuk çığlıkları sarmış her yanı
Simitçi, baloncu,
Kağıt helvacı ve dondurmacı…
Göksu deresinde kayıklar
Sevda tepesinde aşıklar

O günlere geri dönmek,
Dönme dolaba,
Salıncağa binmek istiyorum
Sıkı sıkı tutunmak
Eteklerimi dizlerime kıstırıp
Kolon vurmak, uçmak
Uçmak istiyorum
Ben, baştan yaşamak için her şeyi
Çocukluğumu geri istiyorum.

Oya Özpoyraz
Kayıt Tarihi : 25.5.2007 15:00:00

Şiiri Değerlendir

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

İlhami Bulut

Benim çoçukluğuma da olduğu gibi gözümün önüne serdi, olyaman eteığimde zaten olamaz da, elinize sağlık...

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Ramazan Topoğlu

Ben de uyumakta güçlük çektiğim gecelerde, çocukluğuma dönerim. O günahsız hallerimdeki masumlukla bir masal okurum. Yedi cücelerin arasına karışım. Keloğlanla arkadaşlık ederim. O padişahın sarayına bir an önce gitmek istediği için yalnız bırakır, ama kızamazsınız. Kül kedisi eve dönmede acele etmektedir. Fareli köyün kavalcısı dereden yeni geçmektedir.

Oya Özpoyraz çok mütevazi, yaşanması olası çocukluk günleri istiyor.

Fakat bir ağrı kesici hünerinde tatlı bir şiir bu.

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Ölüler Konuşmaz

tebrikler oya hanım belki yaşımış geçmiş olabilir ama her insanın içinde bir çocukluk vardır işte onu yaşabilmek ne mutluluktur dilerim içindeki çocugu yaşatırsın saygıalrımla yıldırım şimşek

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Ölüler Konuşmaz

tebrikler oya hanım belki yaşımış geçmiş olabilir ama her insanın içinde bir çocukluk vardır işte onu yaşabilmek ne mutluluktur dilerim içindeki çocugu yaşatırsın saygıalrımla yıldırım şimşek

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Abdurrahim Kahraman

Hanımefendi mutlu olmanın hiçde zor olmadığı,tek endişenin ana şefkatini,baba himayesini yitirme duygusu olduğu,ama ama bizim çocukluğumuza döne bilmeyi kim istemez ki.Ben çocuklarım adına üzgünüm zira onlar ve onların çocukları bizler kadar şanslı değille ve olamayacaklar.Zira çocuklar için mutlu olabilmenin çıtası o kadar ve acımasızca yükseltidi ki...Onlar internet kafelerin,kreşlerin,dersanelerin,eğitimsizliğin,vurdumduymazlığın,kentte olsun,kırda olsun ebeveynlerinin yüreklerini esir almış,yüzlerinden gülücüklerini çalmış
insafız koşulların arasına sıkışıp kalmış bir garabet
sürecin çocukları.Kısacası çocuk kalabilmeleri o kadar imkansız ki ileride geri dönmeyi isteyeceklerini sanmıyorum.
Ancak şiirniz,fotoğraf ve helehele müzik insanı alıp götürüyor.Yürekten kutluyorum ve benide o yıllara döndordüğünüz için teşekkür ediyorum.

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz