Baştacı İstanbul Şiiri - Semih Yaman

Gözü kapalı ölüme gitmek
Hep geri dönülen kadın
İlik, kan, ter, gözyaşı
Hem de sevinç, heyecan, keyif
Kelimeler kifayetsiz
Celladın kurtuluşu
Masumun ölümü
Hiçbir denklem açıklamaz
Hiç kalıba sığmaz
Anonim bir şair
Post-modern bir ressam
Doğa-üstü bir heykeltraş
Tanrının ikinci adı
Kurban olunası
İçinden deniz geçen tek
İki kıtayı kucaklayan yegane
Kurşuna kafayı sokmak
“Seni yeneceğim” diye bağırmak
Sarılayım “boğazına” sevinci
Gündoğumunda erimek
Hepsi bir arada
Tümü yanyana
Bir kelebek gibi kanadını çırpar
15 milyon başına üşürürüz
Rezilliğimizi bile bir ana şefkatiyle taşır
Ve üzerine meleksi bir örtü çeker
Tanrının kutsadığı biz insanlar mı
Yoksa şehirlerin baştacı İstanbul mu
Düşünürüm bazen
Ben düşünürüm
Hayat devam eder
Ölüm de
Ama İstanbul hep yaşar
İnadına yaşar...