Kır kır beni
içimdeki taşları
kırlara çiçekler yap beni
gelincikler gibi açayım
Ör ör beni yeni baştan
Yasemenleri hiç böyle görmemiştim daha önce
şimdilerde daha da ince
daha da güzelce
farketmemiştim bir peri kızının büründüğünü bir çiçeğe
ansızın karşıma çıkıp
içten bir merhaba ve gülümseyişle
Mavinin eksenindeyim
Yalnızlığın gemisinde sıcaklar batmış
soğuk iklimlerin çehresindeyim
Ayın şavkı çarparken yüzüme
Mavi gözlerinde Ren
Ey ay gülüşlü
Nasıl ki ilk heyecanları taşırım kalbimde
İşte selamın öyle
Güne coşku ile başlayış
Kapalı gişe oynar sinemalarım
Tiyatrolarda ilk perde
Bir uvertürdür senfonide
Keşke ay yüzünü hiç göstermeseydi diyordum..
Deniz kızlarına tutulmasam,
Yağmurun kokusunu almasam yanında,
Gelincikleri hayal etmesem,
Kelebeklere dokunulmayacağını bilmesem
Yani seni hiç sevmeseydim diyordum.
Seni sevmekten vazgeçmem
intihar etmenin ilk girişimi olur bu
sonra bilmem kaçıncı olur bu girişimler
kaça varır ölümlerin sayısı
Ama eğer bir gün
gökyüzünün mavisinden
Bizler mevsimsiz bırakıldık
ne bahar ne kış ne yaz
bizler iklimsiz bırakıldık
ne incelik, ne naz, ne de aşklardaki o haz.
Karın kapatmasına kardelenlerin illa da açacağımı
Gülün nazına bülbülün şakıması
Seninle
elele
başbaşa
sarmaş dolaş
hoşkokulu çiçeklerin baharında
bir olabilmenin mevsimini yaşamadan
Seni düşünüyorum
Sana ulaşabilmek
Seni biricik yaşam felsefem haline getirebilmek
bilsen beni ne umutlandırıyor
Ne olur
bir el ver
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!