Basmış Parayı Şiiri - Bilgehan Emirşanoğlu

Yüz güzelliğine aldanmayın.
Acaba, güzelin içi nasıldır?
Yüze, makyajla kamuflaj,
Tırnaklar ojeyle boyanmış.

Parmağa, pırlanta alyans,
Bileğe, altın saat takmış.
Kat kat, takım elbiseler,
Son model, otomobil almış.

Alamamış, mutluluktan bir zerre,
Mutluluk, veremeyene eş olmuş.
Yaş dolmuş gözlerini soranlara,
Duman kaçtı, ağlamıyorum demiş.

Küçükken, kırmızı ayakkabım,
Olsun istermiş, olunca mutlu olurmuş.
Şimdilerde, renk renk ayakkabılar,
Onu mutlu edemez olmuş.

Her şeyi almış, basmış parayı,
Mutluluğu, satın alamamış.
Mutluluğu, aramış aramış,
Bulacağım, bir gün demiş.

Şimdilerde, hala mutluluk dilenen,
Güzel, bir kadınmış.
Güzel olmasaydım da,
Kaderim, güzel olsaydı dermiş.

Mutsuzluk dolu yüzü,
Sahte gülmelerle gizlemiş.
Ne güzel gülüyorsun diyenlere,
Mutsuzluğumu, gizlemek için demiş.

Ruhunu, kullar kirlettikçe,
Bedenine, eziyet eder olmuş.
Ruhu, her dem öfke tufanı,
Bedenide, arsız gözlerle lekelenmiş.

Bedenime, bakmasınlar,
Ruhumu, görsünler demiş.
Bir gün ruhumla alakadar,
Olursa bir kul, işte o zaman,

Bulacağım mutluluğu,
Yakasına, yapışıp bırakmayacağım demiş
Böyle, bir kul var mıdır?
Varsa, çıksın karşıma diyormuş…