Basmadan geçin sırtımdan, içinde sevdiklerim var,
Bir kez daha saplanmasınlar sırtıma;
Sancılarım uyanıyor.
Kimi sevsek boğazımızda kaldı.
Nefesim düğüm düğüm;
Alnımda kardelenler dökülüyor.
En çok da samimiyetinden vuruluyorsun.
Nasıl kucaklayayım eskisi gibi,
Kanatlarım kalkmıyor.
En güvendiğim beni yıkan.
Tarifsiz bir sancıyla kaplandım;
Güneş hükmedemiyor yarama.
Basmadan geçin sırtımdan, içinde sevdiklerim var,
Bir kez daha saplanmasınlar sırtıma;
Ayak izleri gözlerimden iniyor.
Sonrası derme çatma bir baraka;
En çokta sevdiklerin üşütüyor.
Ruhum göğüs kafesimde,
Kuşları seyrediyor,
Kirpiklerime kondukça minik serçeler.
Bir cennetti düşüm;
Gözlerinin içine düştüm.
Yüreğimin dizleri kanıyor.
En çok sevdiğim beni yakan.
Basmadan Geçin Sırtımdan Sancılarım Uyanıyor
Kayıt Tarihi : 5.12.2015 21:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sevgi Gül İlkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/05/basmadan-gecin-sirtimdan-sancilarim-uyaniyor.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!