Başlıyoruz bu saatten sonra kendimiz olmaya,
Tükenen sevgileri çoğaltmaya,
Kendimizi aynalarda var etmeye,
İçinde bulunduğumuz karmaşadan çıkmaya.
Yeni dokunuşla kırmızı bir güle,
Başlıyoruz kokusunu içimize çekmeye,
Ve çekerken acıları içimizden boşaltmaya.
Biz bu saatten sonra kime eyvallah deriz,
Kime tutunur ellerimiz, kimi duyar kulaklarımız,
Kimden dileniriz, kimden,
İçimizde dururken o sonsuz sevgiyi.
Başlıyoruz kendimizi sorgulamaya,
Başkalarının tutsağından kurtulmaya,
Dilimizdeki anlamsız cümleleri çözmeye,
Yerine anlamlılarını üretmeye.
Biz biz olalı hiç kendimiz olmamıştık,
Bu saatten sonra başlıyoruz var olmaya,
Tükenmeden içimizdeki umut,
Onu çoğaltmaya...
Başlıyoruz...
Gerçeği gerçekten kabul etmeye...
Kayıt Tarihi : 28.1.2007 13:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!