Başlıksız Şiir Şiiri - Eşref Karadağ

yaprak kıpırdamaz ömrümün amansız fırtınası
tutamıyorum yüzünü belleğimin avuçlarında
telaşlı turaç gibi yiterken siluetin
kırılmaya hazır kristal bende bıraktıkların
bir çay içmeliyim/ bir sigara
gündoğumunu izlemek için çocukluğumun ufkunda
dağınık bırakıp gitmeliyim şehrin sıcak yatağını
sözlerin...

sözlerin sustuğumuz yerde kanayan fesleğen
birikirken ceplerimde hüzzam akşamlar
yollarımda sen / yıllarımda sen
hep aynı şarkıda unutuyorum bakışlarımı
düşlerim aynı sevişmelerde gezerken
sokağa çıkmalıyım / ıslanmalıyım
alkımlarını çoğaltmak için gözlerindeki ışığın
yürümeliyim kokusu İzmir’e ait yağmurda
ellerin...

ellerin bıraktığımız yerde yarım şiir
kaldırımlarından kış akşamları geçmiş
çıplak sokaklar ellerin
uzansam yakalayacakken dokunuşunu duyacakken
bin fersah ötede ellerin
günsüzlüğümde sen / güncemde sen
söküp atmak istiyorum sensiz şehri içimden
gözlerin...

gözlerin ayak sesleridir çocukluğumun
içimdeki ıssız koyaklardan geçerken

Aralık 2007, İzmir