Başlıksız Şiir Şiiri - Ahmet Emin Fidan

Dün akşamüstü seslenmiştin bana,
Sohbet etmek için çağırmıştın yanına.
***
İşin gücün arasında zaman akıp gitmiş bilmeden,
Kafamı kaldırdığımda işten, mazeret bin bir neden.
Eve gidince görüşürüm dedim seninle,
Eve geldim yorgun argın yine yeminle,
Üstümü çıkarayım yemek yiyeyim dememle,
Bir oldu, arayıverdin geceyi titreten nazenin sesinle.
***
Dedim ki, nasıl olsa evdeyim sabaha kadar,
Şu diziyi izleyip sevgilimi hoş edeyim doyana kadar,
Dizinin karşısında uzanırken uyku çöktü azar azar,
Gözlerim kaymaya başladı, bu halimle arasam ne yazar,
Yatağın yolu göründüyse artık yolumu kim bozar.

***
Bir kendimi yatağa attığımı hatırlıyorum ölmüşçesine,
Bir de uykumun en derinlerinden seni görmüşçesine,
Yine bana seslendin ey sevdiceğim kalk dermişçesine.
***
Bir gözüm açıldı, lakin kalkamadım yerimden,
Gün doğmuştu yine üstüme, üzüntümse derinden.

Hızlıca kalkıp hazırlandım yetişeyim dedim,
İşe varır varmaz saatleri su gibi yedim.
***
Bir de baktım ki vakit öğle olmuş,
Yemek yerken baktım zaman dolmuş.
***
İşe dönünce kesin söz verdim sana.
Bak yine ikindi oldu, yine çağırdın bana.
***
Ahhh, sevgilim, ne çok seviyorum seni,
Sen yarattın ya beni, iyi bilirim kıymetini.(!)
***
Ahh, Sevgilim,
Ben Seni Ne Çok Sevdim,
Ve Hep Sevdim, (Ama,)
Nasıl Sevdiğimi Bil(e) emedim.
30/04/2013