Başlıksız Şiir Şiiri - Ömür Keskin

Şairlere şiir yazdıran tüm güzelliklere ithafen...

Güneşli bir bahar günüydü,
Çocukluğumun elma şekeri yıllarıydı.
Tozlu anılar batırıyordu, bembeyaz pantolonumu.
Doyumsuz bir lezzetti zaman.
Öğle güneşinden habersiz, tatlı bir oyunun içindeydim.
Sen de karşı apartmanın köşesindeydin.
O gün ilk kez gördüm seni.
Bir elin duvarın garantisinde,
Bir elin de belindeydi
Ve güzelliğinden emindi duruşun.
Aynı meydan okuyuş vardı bakışlarında.
Bir tek gözler büyümüyormuş zamanla.
İlk kez o gün göz göze geldik.
İlk kez o zaman kızardı yanaklarım.
Ve sonra hep izledim seni.
Kimi zaman evinin karşısındaki bir parkta,
Kimi zaman bir salıncak rüzgarında,
Kimi zaman ezdiğin bir kuru yaprağın hışırtısında,
Kimi zaman da yaptığın kardan adamların arkasında oldum.
Seninle büyüyordum sanki.
Rüzgârı ilk kez senin saçlarından öğrendim.
Baharı ilk kez senin gülüşünden,
Dünyayı senin gözlerinden gördüm hep.
Senin sesinden dinledim tüm şarkıları.
Senin gözyaşlarında boğuldum ilk kez.
İlk sende öğrendim güzelliği
Ve ilk sende öğrendim sevmeyi
Ve hep senin için kullandım tüm sevgimi.
Sen büyüyordun ve içimdeki sen de büyüyordu.

Ben seni sanki küçükken de sevdim,
Büyürken de sevdim,
Ve eminim ölürken de sevicem.