Sığınacak çok küçük dallarım var,
tutarsız ve ümitsiz saçaklarım.
sessizce yakıcı güneşin altında,
terleyerek ve yorularak,
dallarıma tutunmaya ancak yetecek enerjim var.
Bir ormanın içindeyim,
etrafımda neşeli maymunlar
ve kendini aslan zanneden iyi niyetli bir sırtlan.
bir ayna bulsam,
ve baksam aynaya,
yine de kendimi masum bir çocuk gibi görür müydüm?
Dışarı çıktığımda,
okyanusun bilinmez derinliklerinden yüzeye çıkmış köpekbalığı gibi,
etrafımda kalabalık bir yalnızlık bitiveriyor.
elimi uzatsam kanlarını emecekmişim gibi olanlar,
beni tanıdıkça vejeteryan olduğumu öğreniyor.
Duyduğum her kelimeyi bir yerine yazıyorum zihnimin,
sonra hatırladıkça fark ediyorum,
ne çok şeyin, ne çok yer kapladığını zihnimde.
durup düşünerek pek çok şeyin pek az anlam ifade ettiğini görünce,
kendi zihnimden uzaklaşıp,
sakin bir liman arıyorum kollarında.
Kayıt Tarihi : 20.8.2008 14:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!