Başlıksız... Şiiri - Dilara Yıldırım

Asaletin ibresi, gururun sillesi

onurun müsvettesi bilmem ne...

arkadaş,hepsi hikaye...

Bir kere bağlandımı ağzın dilin,elin gözün...

Susup kıvrılıyorsan kenara,gözyaşından kendin utanır hale geliyorsan,hiç bir günahım yoktu diyor ama yine de kendini suçlayacak bir neden arıyorsan

ki illa bulursun,

işte orada duracaksın.

nefesin boğazına dar gelir olur.

konuşsan bir dert, sussan içine sızan kan...

zaten gitmeye kalksan onuda beceremeyecek kıvamdasındır artık.

geceler kekremsi bir tat da geçer...

ağzındaki kokunun ne olduğuna varana kadar bilen yoksa yanında,

o uyku huzuru kaçmışsa yani,çoktan vazgeçmeyede hazırsındır yazdığın hikayelerden...

iki tokat atıp kendine, kalkamazsın yığıldığın yerden.

dışarıya çizdiğin tablo idare eder haldeyse buna da şükür.

toptan rezil olmakta var.

ki umurunda olmaz o hale geldikten sonra.

zaten aynaya bile bakacak yüzün kalmamıştır.

vicdanını rahatlatma çabaların başlar bir süre sonra.

anlamsızlaşırsın dirhem dirhem.kendi sesini unutursun.

konuşur, birde arkana bakarsın,nerden geldi ses, kim var orada diye...

saçmala dur...

vur kafayı uyu...

belki ruhun bir başka alemde huzur bulur...