Başlıksız Şiiri - Görkem Buğra Kızılkaya

Bugün sana daha fazla bağlandım.
Sebebi ise sadece gözlerin.
Bir doğarken bir de seninken yandım.
İşte kalbimin sıcaklığı senin alevin...

Hayatım daha fazla değişti bugün.
Gökyüzü gerçekten maviymiş bunu gösterdin.
Gözlerinin kızıla boyandığı gün.
Bil ki sevdiğini gözyaşında boğuverdin...

Her şey yeniden başladı sanki.
Sonu geldi artık yalnız çobanın.
Kınalı bir kuzumun yanıma geldiği an ki.
O an tekrarı oldu doğduğum yılın...

Kucağında büyüdüm, sarıldım kollarına.
Isıttın yüreğimi tekrar atar oldu o.
Hatırlar dalar oldum bebeklik anılarıma.
Beni yaşlı bir koşucu yapan yoldu o...

Yalnızlık, dayanılması en zor olan.
Sen ise deprem gibi sarstın yalnızlığımı.
Ben bir güldüm yeraltında solan.
Yeryüzüne çıkardın verdin gün ışığını...

Kalbimdeki karanlık gözlerime yansımış.
Süslemiş aydınlığı sözde siyahlatarak.
Kalbinin berraklığı hayatımın aynasıymış.
Duruyorum karşısında hayatı yavaşlatarak...