Başlıksız 22 Şiiri - Muzaffer Öztaş

içim içim titretiyor gece,
ne olur dönelim,
yağmur sağanak,
yarım yamalak dağlar devrilmekte,
ateş soğukta kalmış heval,
çocuklar ağlamasın bu gece...
taşları açın, taşları atın,
yüzyıl dayanamamış ağaç,
devriliriz,
gideriz elbet,çocuklar öğrenir bir hece.
zalimane yakıyor şimşek,
gök anlamaz seni,
çabalama boşuna,
belimize kadar çamur,
iliklerimize kadar ıslak,
durup dinlenelim, buluruz bir köşe...
gidelim deme şöför,
vicdansız,
dolu krımakta camlarını okulun,
bizi götürme bugün,
bir köyde duralım,
bi çay koyalım,
annem börek yapmış,yiyelim,içelim,
sabaha varırız öğrencilere...
heval üşüdün mü,
büşra hoca bir çorba yapar dediğin gibi,
hele bir varalım,
düşünürüz gerisini,
tutarız öğrencilerin elini,
yol kalmadı zaten,
gelmişiz gundike şeğe...
ilerde yol nasıl kaptan,
varırız diyorsun inşaallah oraya,
bak kalsak olmaz mı burada? ..
yol çamur,yol taş,yol su,yol sel,
ölümün ortasında,
ileri git geçebilriz,geri git dönebiliriz,
durma öyle kaptan...
taşlar çarpıyor heval minibüse,
tepreniyor araç,
arayın karakolu gelsin,
yoksa düşeceğiz bu karanlık dereye...
korkma deme heval,
kaderimizde varsa tabi öleceğiz haklısın,
ama bir şeyler yapmalıyız,
sağlamlaştırmalıyız aracı...
taşlar döşedik araca,
yanyana üç arkadaş,
kaçın! ! ! dedi şehidim,
ulaşamamış ağaca...
zeki abi eksik var mı,
söylesene insafsız...
osmann! ! ! ,orada mısın?
,arif nerede? ..
Arifff Ariff Ariff! ! ! dile mino,dile mino! ! ! ........
yolda beraber mırıldandığımız kürtçe mevlütü okuyor şimdi diller,
Fatiha lar okunmakta ardından,
şehidim gülümsüyorsun görüyorum,
her gece rüyamda...