Başlıksız 2 Şiiri - Gönüllü Psikopat

cılız bedenimi azleden bi' duygu düşün
henüz onumdayken buldu beni
öyle ki her mahkememiz kan revan
çocukluk aklım sezmişti o zaman
nefretim kendime,kendimdeki her şeye

ben ki,günlerini gökyüzünde bitiren hiçlik
güneş gözlerimle girerdi gökyüzüne
akşamüstü bu duygu onu da öldürürdü,beni de
o, batıya bırakırdı bedenini
kana boyanırdı gökyüzü her akşamüstü

yıldızlar halihazırda , nasılsa gece uzun
hep derdim kendime
tanrı,bu küçük kalbimi kırarken hiç mi utanmıyor?
dualarım,gözyaşlarım,yıllarım...
kendimdeki bu eksiklik tanrıdandı
ama nefretimi ben yarattım bu eksikliğe
çünkü nefretim kendime,kendimdeki her şeye