Kimler yanmadı ki aşk denen nara?
Bizi de bir zaman eyledi mecnun.
Şekvam yok kanasın açılan yara.
Yüzümüz gülse de gönlümüz dilhun.
Ne diyeyim beni mecnun kılana?
Giden gitmiş çare yoktur kalana.
Dert benimdir gerek yoktur ilana.
Sözümüz olsa da dilimiz suskun
Aklımı felç eden vurgundu aşkın.
Bilseydin içimi kalmazdı kuşkun.
Gelseydin gönlümdü sarayın, köşkün.
Kalbimiz kalsa da virane meskun.
Kayıt Tarihi : 28.8.2024 22:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Araftan Sesler](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/08/28/basliksiz-179.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!