Başlıksız Şiiri - Muhammed Çelik

Biberin nahoş kokusundan bile kaçarken,
Acının ortasına hevesle atılır insan.
İnsan meşrep hafifti ve Tanrı aşkı yarattı
Sonra insan aşkı bel altında aradı
Sarhoş gözler ve körpe gönüller ile
Oysa aşk sanattaydı , aşk insandı
Nasıl ki kalem var oldu, ağaçlar yok oldu
Aşk var oldu ve kalpler kör oldu,
Böylece hâdis muhaddisi ilga etti
İnsanlar kolayı tercih etti,zora yüz çevirdi
Kader dedi ve geçip gitti
Fakat kaderini kendisi çizdi
Aşka inanıyorum, karşılıksız ve çıkarsız
Fıtratım çıkar üzerine yaratılmıştı
Velakin yüreğim fıtratımı ayaklar altına aldı
Ve göğüs kafesimi kıracak kadar güçlü bir sesle bağırdı: “Ne olursa olsun,vazgeçme”
Sonra gördüm ki sevgi ikinci plana atıldı
Çıkar, sevdanın ayaklarına prangalandı
Hârlanmaya çalışan kalp tekrar köreldi
İşte o sefer yüreğim göğüs kafesimi tek tek parçalayarak isyankar,sitemkâr bir sesle tekrar kulaklarıma doğruldu:
“Yoruldum evlat,vazgeç”
“Çıkar ilişkilerinizde boğulmanız dileğiyle”