Başlık Yok Şiiri - Nuriye Nira Uzun

Uyuyamıyorum!
Müzik dinliyorum karanlık, dar ve sessiz çığlıkların dillendiği
Cinayet dolu, gözyaşlarıyla temizlenmiş
Mum ışığıyla aydınlanan odamda
Odamda ben ve bir tane daha ben,
Ve bir tane daha, bir tane, bir tane, bir tane daha
Alabildiğince çocukluğumun sesleriyle, anne dercesine

Çocuk sesleriyle dolu olan odamda
Ağlıyor çocuklar,
Gülüyor çocuklar,
Mutlu ama yalnız
Yalnız ama huzurlu
Huzurlu ama ıslak
Islak ama serin
Serin ama üşüyorum, üşütüyor beni karanlık ve ölüm soğuğu
O küçük mum ışığı ısıtıyor beni
Ama yetmiyor bu kadar yalnızlık
Dahada dahada
Dahada (halen) yalnızım
Aslında mutlu değilim
Değilim ama öyle görünüyorum
Ne yazık ki göründüğüm gibi olamıyorum...