Bu şiirin başlığı yok,
Çünkü size boşluğun bile yer doldurabildiğini göstermek istedim.
Tıpkı gökyüzünün fark ettirmeden arka planı kaplaması gibi.
Kuş kanatları kırıldığında yere düşmek istedi.
Ateş gözyaşlarıyla sönmek istedi.
Ama insan hiçbi'şey istemedi.
Yağmur damlaları,
Issız çöldeki anbarın tahtalarını gıcırdatıyordu.
Üç vakte kadar anbar çöktü.
Ancak sarı çimenlerin tek düşündüğü damlaların tuzlu olduğuydu.
Ateşin gözyaşlarıydı bunlar ateşin gözyaşlarıydı.
Ateş hâlâ kendini söndürememişti.
Kayıt Tarihi : 28.9.2021 07:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiir, 2015 yılı civarında yazılan 2. şiirdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!