Sol yanım acıyor içimin karalama defterlerinde...
Bekaretini kaybediyor içimde herkes bu gece
Sayamıyorum sesimdeki sessiz harfleri artık
Ellerimi daha az yıkamalıyım belki de
-Elki kırılmadır kendi göğsüne.-
Ellerimin kağıt mendillerini buruşturup savuruyorum günlere.
Avuçlarıma sıkıştırıyorum yüzünün çizgilerini
Gidip gelip bir imge çukuruna düşüyor kalemim
Sol omzuma koy senden en uzak yerini
Kaçarken sadece beni koy iç ceplerine.
Seni hep ben-lerde çoğaltmışım anladım
Şiirle boyandığımı sanarken tepeden tırnağa
Ellerimle sevişirken geceler boyu sen diye
Sevmelerimi hep tenlerde bitirmişim meğer.
İçimde sirenler çalıyor ömrümün en yokuş düzlüğünde...
Tuğba GürelliKayıt Tarihi : 26.10.2004 15:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili Tuğba...
Senin şiirlerini şöyle ağır bir tempoda okurum genelde. sindire sindire gitmek için. Bu sefer ise sanıırm bu işi abarttım. çünkü okurken şöyle yaptığımı şiirin ortasına gelince fark ettim. Her bir mısrayı okuyor ve duruyorum bir müddet.
Sanki her biri ayrı bir şey der gibi geldi öyle yapınca da sanırım. Sanki her bir mısra aslında tek başına bir şiirmiş gibi demek daha doğru olur.
'Bekaretini kaybediyor herkes bu gece içimde' diyorsun. neler geliyor aklıma.Nerelere uçup gidiyorum; ne manalar kuşanıyor bu cümle..
'Kaçarken sadece beni koy iç ceplerine' diyorsun.
gözümde akmadan biriken yaşların sebebini çözmeye çalışıyor beynim. Nerelerime dokunuyor bu satır ...
Sesimdeki sessiz harfleri sayma telaşına düşüyorum ben de..
Sirenlerin sesini duyuyorum seninle..
aynur özbek uluç
TÜM YORUMLAR (6)