Başlık Şiiri - Reşat Öztoprak

Bir başlık atıp hayatına,
Suretler içinde nefes almak
Zaruriyet içinde kalıyor hep.

Hep gerisinde kalıp anının,
Acımtırak bir yağma ile
Bütün mutlulukları egale etmek...

Sabır lisanını uzaklaştırırken sevdadan,
Hayata aşık olup yaşamak;
Zifiri bir şafak demek.

Güneş karanlık doğurur mu hiç;
Aydınlık doğurduğu azdır,
Oysa ki karanlık bile kötü değilken...

Ah şu emek verilen şey,
Tutsak damakla dil arasında,
Bir yangınla harlanır, bir üfürüşle söner...