Başlık Şiiri - Haşim Altunsoy

Şimdi tam zamanı ölümün.
Güneşi doğuran ufuklara,
Kanayan dağ başlarına dalıp
Terk etmeli ışığı...

Bütün imgelerini sökmeli
En hüzünlü şiirlerin.
Ellerine tutuşturup
Üryan bırakmalı yüzünü,
Sonra okşamalı usul usul
Buğulanan gözlerini...

Bak yendim nihayet
İçimdeki acımasız hayvanı.
Ben de üzülebiliyorum
Ben de kaybolabiliyorum
Sevgilinin gözyaşlarıyla.

O efkar dalgınlığında
Kanatlarını masana yaslayıp
Gizlemeye çalıştığında
Zayıf maskeni,
Düğümlemek istiyorum
Yüreğinde kopan telleri...

Sakın ağlama
Tek hece bile...
Ve sakın bırakma saçlarımı
Gün ortasında...
Son kırıntılarıyla besleniyorum ümitlerimin.
Yıldızların maviliğinden
Süzülüp gelmeni,
Konmanı bekliyorum pencereme...

Şimdi tam zamanı
Sana teslim olmanın.
'Seni seviyorum' derken
Dilim acımıyor artık.
Şimdi;
Tam zamanı...
Sende ölmenin...