ruhu yalnız kalınca,
unutulmuş bir anahtar gibi insanın;
soğuyormuş buz altında kalmış
kelebek gibi sevdiğinden...
kelimeler boğulur, sesi çıkmaz.
kalem yas tutar hayalinde,
rüyasında görmüş gibi.
sebep-sonuç formülü tutmaz,
işlem hatası çıkar,
sevdaya uygulanırsa...
çocuklar rüyalarında büyür.
en özel yalanlar söylenemez uyurken.
doğruyu sayıklar ihanet peşindekiler...
Kayıt Tarihi : 25.12.2018 13:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Gökçe 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/25/basligini-sen-koy.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!