Başlığı Sen Olan Şiiri - Vedat Koparan

mevsimler değişir zaman akar gizimin ışığı
her yazı her şiir seni anlatır her şarkı seni söyler

bu gök bu deniz ne güzel mavi hiç yabancısı değiliz
onca çığlık duyulmaz mı neden bu denli ortalık sessiz

bir saman pazarıdır toplanır orada büyük baş hayvanlar
görüntüyü kurtarır içi doldurulmuş dondurulmuşlar
kendi tırnaklarını yer sararırken bakışlarında zamanlar
kızarır günün yüzü utancından morarır parmaklar
kimileri oturmuş koçanı elinde mısır yer bön bön bakarlar

bir ukala bandosu geçiyordu gecenin içinden,sürüyle kanat açmıştı gece kuşları silkelendi hava birden
rüzgarda pek yoktu yapraklar oynaştı bu serin hazan gecesinde,ağaçların bir başınalığının yalnızlığı dile geliyordu orman kardeşliğinin türküsünde ben sana geliyordum her an uçarı düşlerimle.

sen fark edemeden geçip gittin göçmen kuşlar misali, kar taneleri nasıl erir karışırsa toprağa
nasıl güneş açınca eriyip akar yol olursa, gerçek sevgiye ulaşmaya çalışanların dışında kendini kendinde çoğaltmaya çalışırken vurgun zaman.

bu gece ben bana bir başkayım diyordum kendime
o ışık penceremden vururken tenim ürperdi
bir kıpırtı içimde bu üşüme titremesi yokluğundan güzde
titredi kırçıl yaprak sen gelişinle bilemedin sende sobelendi

ah Fransız’ca konuşma zamanlarımıza ne oldu hangi zalim balıkçı attı zokayı da yuttu o balık.

kazan kendi içinde kaynamalı, kıvama gelmeli, macun tutmalı, elini uzatmaktan çekinmemeli
elbet ateş hattı bir yaşamda, insan bu yanmalı harında aşkla,orada ve burada yaşam damarları kuşatmada
bu su yangında bu gök boşalmakta,sağanak olunca başlar kaçışma,kargaşada kim kime dum duma
gelme sakın caiz olmayana,değmesin kem gözler sana bakışın kurşun olsun vursun bana

destan yazamaz mestan,eski zaman pazarıdır,incik boncuk satılır arastada
birileri var ki kalmış iki arada bir derede,vermiş kendini rüzgarın esintisine
kıblesi ne yana şaşkın bakkal ne yana

magmasında acılar biriktiren bu yaşamda seni buldum güneşe uzanırken kör karanlıkta
nefesimi zorluyor özlem rüzgarı, aktım seninle günün uyanan sabahlarına yoksunlardan varsıllarla.

-Vurulmuştu Zamanlarımız Yitiklerin Koynunda Tutunmuştuk Gökkuşağına
Uzak Mesafeler Bir Hiç Ben Seni Gece Demledim Gündüz Gözüyle Sevdim-

Vedat Koparan 29-30.09.2005