Başlığı çok... Şiiri - Hulusi Emeksiz

Yine bir karamsarlık içimi kaplıyordu,
Güneş gökyüzünde pırıl pırıl ama
herkesin güneşi varken benim ki yoktu,
tam bir klaos tam bir muamma
abartmıyorum belki de kıyamet kopuyordu,
çünkü onlar,canlarım çok uzaklara gidiyordu.

YALNIZLIK!
Yine seninle başbaşa kaldık, nasıl memnunmusun?
kahrol! sen tüm sevenlerin başinın belasısın
korkunç bir karabasansın.

UMUTSUZLUK!
Düş artık yakamdan,nedir senin elinden çektigim,
mutsuzluk kadehinden hergün zehir içtiğim,
isyan ettiriyor,bıktırıyorsun hayattan.

SEVİNÇ TEKNESİ!
Artık indir yelkenlerini,bugün son gün
demir atıyoruz hüzün limanına
direklerin kırılmış,dümenin bozulmuş
rotamızı bile bilmiyoruz, ağlaya ağlaya gidiyoruz