Başlığa gerek duymuyorum.

Bu şehir hayatında, tüm gerçekliklerden uzakta
Yaşamaya o kadar alışmış ki insan
Fark edemediği tuzakta.

İnançlarının esiri, paranın kölesi olmuş.
Ama yine fark edememiş

Mutluluğu maddiyat sanmış,maneviyatı kenara atmış
Ağaçları paraya dönüştürmüş kendi kuyusunu kazmış.
O kuyuya düşmüş ama yine fark edememiş.

Dünya gri olmuş...
Paraları ağaca dönüştürmek istemiş,
Ufak yeşilliklere hasret kalmış.
Düştüğü kuyudan çıkmak istemiş, başaramamış.
O kuyu da onun mezarı olmuş.