Acılara garg olmuşum bilmiyordum hangi sonbahar yaprağında düşeceğimi yada bilmiyordum hangi kar tanesinin kristali gibi bir gün su ve buhar olacağımı bir roman yazmak istemiştim sadece yürek sınırlarını aşan ve içinde art niyet,acı ve kederin olmasığı kısa bi roman içimi açıcaktım belkide o romana hayatımda hiç olmadığım kadar dürüst olacaktım belkide kendime bile olamadığım kadar dürüst! unutmayın sakın! ! ! herkezin kendine bile söylemeye cesaret edemediği bir sırrı wardır sakın unutmayın! ! ! ... uzun lafın kısası içim içime düşmeden yani sözcüklerle kendimi anlatmayı bilmeden önce içimdeki bişeylerden kurtulmak için yazardım çoğunlukla geçmişimdeki birçok anı, acı veya tatlı olarak yaşandı bitti diyemem yaşanıyo ama bitmiyor...sonra ne mi oldu yazmaya başaladım...neyimi yazdım
Herşeyi yazdım yazmaya çalıştım AŞKımı ACImı ALDANmayı ALDAYILmayı....geçti bazen herşey geçip gidebiliyor sanırım
Saatler,günler,haftalar,aylar,seneler kısacacı hayat ne çabuk kaçıp gidiyor ve kaçış anında nasılda savuruyor bizi savrulduğumuz yerden yeniden kalkmaya çalışsakta ayağa tam anlamıyla oluyor mu bilmiyorum? ? ?
Sancılanıyor bedenim,ruhum yaşadıklarımın verdiği acı değil bu yaşayamadıklarımın verdiği sancı,boşluk,huzursuzluk,yarım kalmışlık belkide belkide değil aslında öyle....
Yazdığım romanımda baş kahraman seçtiğim yarım bırakıp gittiğinden beri sözcüklerim de benden bağımsız hareket etmekte,pejmürde hallerimden onlarda sıkılmakta artık huzursulanmakta..güzel şeyler yazmak istemekteler iyi şeyler umutlu şeyler romanıma olan herzaman yanında olanlarla devam et demekteler haksız değiller aslında baştan aşağı haklılar da..!
Yalım yalım tutuşur kardan örtüler
Yaklaşan güneşin altında
Açar kollarını pencereler
İyiliğin yolları boyunca
