Başlarım Özgürlüğe! Şiiri - Ahmet Levent Ay

İçimde bir ürperti, duyduğum yalnız keder...
İmkânsızı istemek, bu dünyada mutluluk!
Başka bir baharı vaat etmeseydi kader,
Katlanılır şey değil, mutluluğa yoksulluk...

Ölümün ötesine açılan billur kapı,
Arkasında saadet, umuda gösteriyor.
O kapıya göz yummak, beşerin handikabı,
Yoksa ardındakiler, ölümü sevdiriyor!

Mükemmeli isteyen, bekleyedursun artık!
Beklesin de bir ömür, bakalım varacak mı?
Bu dünya, bir neşeye, bin elem ediyor katık,
Elemi ayıklasan, hiç neşe kalacak mı?

Kabul et artık, kabul. Bir şeyler yanlış gibi...
Ne şöhret, ne zenginlik, seni tatmin etmiyor.
Hep yokluğa çıkıyor, serkeş hayatın dibi!
Yokluğa varacaksa, neden yaşanılıyor?

Ey iman, yetiş bana! Çıkar beni düzlüğe...
Senin olmadığın yer, naçarlığın göbeği.
Sensizken özgürmüşüm(!) , başlarım özgürlüğe!
Sensiz bir kalp taşıyan, sebeplerin kölesi!