Başlangıçlar hep güzeldir...

Hangi iklim açar yüreğimde,yamalanır izlerinde. Her gidişler bir ben bırakırken gözbebeklerimin derinlerinde hangi yangın futursuz durur sürekli esen yele..

Gidişler yaklaşırken sokaklar arasında hayıflanan nefesimde her durakta bir ben bırakıyorum ardımda.Kaç çiçek solacak bilemeden ilerliyorum.
Her başlangıcın bir bitişe gebe olduğunu gömerek sessizliğime dalgın bakışlarımın zehrinde kıvranırken ruhum elde kalan bir ben...Hissetmek soluğunu
,kucaklamak sevdayı,usulca koynuna salıvermek sende bir ben büyüterek...

İçimde güvercin ağlaması ha dokunsam terkedecek ha dokunsam gülecek. İki bahar arasında dağlanan tenim uzaklara dalan gözlerim, ayaklarımı çeken gittiğim yönüm
yeniliyor zamana. Ne sağ ne de sol körebede ebeyim sobe diyeceğim güne ilerlemekteyim.

Kalmak gitmekten daha yangın, yangına yandım, yandıkça kendimi kandırdım. Temmuzda da ölmek zor yaşamak güzel, göz kırpmak beklenen güne sobe işte sobe size de! Temmuz yanığında parlayacak gözlerim,parmak uçlarımdan çekilip son kez gülümseyecek sözlerim. İki olacak bir, bir birle kucaklaşacak ruhla beden kaynaşacak.

Başlangıçlar hep güzeldir. Doğarken...severken...gülümserken...aşıkken...Hepsi birleşir sever ve sevilirken de. Sevmek yaralı buse, tüketilir...kıymet incitilir...
Ölüm gülüşlerinde saklanır, yittiğinde, yitirildiğinde. Her başlangıç gibi ölüm güzelleşir.

^^Yalan dünya senden çoktan gitmiştim ^^.