yokuş çıkmak gibi bir aşk kadar yorulmak
nefes almadan tükenişin habercisi sanki efsuni renkler
kim bilir belki de meçhul bir şiire merak sardı yıkılşa direnen gönüller
hicranlı matemlerde aşkı bulur mu ki insan
öyleyse neden bu kadar kifayetsiz keder ve gam
gitmemek direnmekse neden yenik düşer biçareler gitmelere
belki de varılan yerdir
yokuş çıkmak gibi bir aşk kadar yorulmak
aşkın yoğurduğu umutlarda nice sevgililer kayboldu
zifiri aydınlıktaki karartı kadar aydınlıktı sevgilinin adı
geri dönüşü mümkün kılan umutlar da kapayınca kapıları
artık girdap olur umut kokan sevgi çığlıkları
tükeniş evet tükeniştir benliğe duyulan aşk
elemin tahtına oturmak gibi hoş
ve aşk için yar olup unutulmaktır aşk
müebbet hüküm yeyip gemlemektir kendini yarin ötesine
ve gökkuşağı gibi rengarenk görünüp
alevler içinde tutuşan hayallerde sevgılının açması huzurunda sükuta ermektir
sonsuzluğa giden şiire noktayı çok görüp
iki göz daha eklemektir ki
bakabilsin aşık
yarınların hunhar gelmezliğindeki umutlara hüzünlere yarınlara ve
aşklara
Kayıt Tarihi : 10.1.2010 16:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!