Başlangıcın Bitişi Şiiri - Tuğba Akgül

Vazgeçiyorum senden tenimi ele geçirmeden,
Hayallerimin en güzel yerlerinden
Şimdi seni düşünmüyorum.
Düşünmedikçe daha mı çok gelir zihnine insanın?
Çok yoruldum yıprandık, bırakıyorum seni
Ben de kalma artık , üzüyorsun beni
Daha kendime yetemezken sana yetişmeye çalışmışım,
Onu da alıp, elime yüzüme bulaştırmışım.
Çocuk gibi ruhumun üzülmeye yenilmeye tahammülü yok henüz,
Sen de bu çocuk ruha şekerini gösterip vermeyeceksen
İnanamaz bu çocuk sana,
Gösterdiğini hissettirmeyecekse neden gösterir ki insan?
Kızgın diye mi?
Oysa kızdıracak hiçbir şey yapmamıştım kimseye.
Üzgün diye mi?
Oysa ben kendimden başkasını üzmeyi bilmezdim.
Neden benden köşe bucak kaçarken
Işığını da saçmaya devam ediyor?
O halde ben fazlaca çıkartıyorum heybemdem ümitlerimi
Zannımca bana değilmiş saçtığın ışıklar
Baktığın gözlerdeki parıltı bana değilmiş
Aklım bir oyun oynamış bana
Ve ben de inanmışım
Fakat bu kez oyun sırası ben de
Bitiriyorum oyunu sıkıldım belki de
Bakmayacağım gözlerinin içine
Çünkü sen ümitlendirmiyorsan beni,
Ben de ümit etirmeyeyim kendimi
Zora koymayayım sevgiyi,
Kim bilir belki de böylesi daha iyi...