Başlangıcıdır Bu Gece Hayatın

Ya başlangıcıdır bu gece yeni bir hayatın
Ya da kim bilir
Belki de sonudur bir başlangıcın
Bunu kim bilebilir
Belki
Güneş her zamankinden daha aydınlık doğacaktır
Ya da ay ışığının ardından karanlık
Yine de
Şair gönlüm son duasını okur korkusuzca ve cesur
Kaybetmek korkusuyla susup kalmak
Hıh...
Konuşmayı tercih eder kazanmak arzusuyla
Mehtabı perdelese de bilinmeyen sırları
Bilinenler çoğaldıkça geriye ay ışığı
İşte o an
Şair, güneşin doğuşunu beklerken
Gönülden akarak gelen son duasını okur

Ay ışığı arkanı dönme bana
Ayın karanlık yüzünden göremem ki ben seni

Ay ışığı
Ya başlangıcıdır bu gece yeni bir hayatın
Ya da kim bilir belki de sonudur bir başlangıcın
Bunu kim bilebilir ikimizden başka
Belki güneş bize her zamankinden daha yakın
Ya da ay ışığının ardından akıp gelen karanlık
Yine de
Şair son duasını okur korkusuzca ve cesur

Şimdi
Gecenin bu saatinde ben
Balkonumda ay ışığını görmeyi beklerken
Saatime bakıyorum
Eh, işte vakit geldi artık diyorum
Sigaramın dumanını içime çekiyorum
Balkonsuz evlerini düşünüyorum üstadın
Sonra evlerin bahçelerini
Bahçesi olan derelerini evlerin
Dere tepe aşıp gitmek istediğim evlerini
Önce diz boyu kar, sonra dere tepe bahar
Uçsuz bucaksız kelimelerini düşünüyorum
İnsan ne zaman şair olur, ben bunu biliyorum
Ay ışığını beklerken daha da biliyorum
Irmak gibi akarken gönlümden kelimeler
Şiirlerim ay ışığında yıkanıp çıkıyor
Bir dua gibi dökülüyor dudaklarımdan sigaram
Gecenin karanlığını ay ışığıyla siliyorum