Başlangıç Sahnesi Şiiri - Seren Barlas

Zihnimde yer etmişsin bir kere.
Süslü kafeterya masalarında,
Nemli gözlerimiz kavuşurdu.
Bol tebessümlü simalar yerleşirdi zihnimize.
Kalabalık;
En güçlü tesellisiydi,
İçimizden geçenlerin.
Bakışların haritam olurdu,
Gönlüne giden yolda…
Direnirdim..
Avuçlarım terlerdi.
Masanın neresinde durmalıydı acaba ellerim?
Sözcükler acele mi ediyordu,
Dudaklarımdan süzülürken.
Doğru zaman mıydı?
Yoksa;
Yüreğin teğet mi geçecekti sevgime.
Soframız,
Hayatı savunuşlarımıza sahne olurdu.
Akardın gözlerimden içeri..
O aldığım son nefesti sanki..