Başlangıç Şiiri - Emrah Kısmetli

Koşarak indim ince patikadan,
Ayaklarım vıcık vıcık çamur içinde,

Akşamüstü keskin soğuk ciğerimde,
Ağaçlar kollarını uzatmış
Çağırıyor, biraz berimde.

Budaklar olmuş koca iki göz,
Sanki İçlerine saklanmış
Kötü ruhlu virtüöz.

Yönetiyor orkestrayı,
bağırtıyor yaprakları
Söyletiyor acı aryayı.

Gitme kal diyorlar,
Kulağıma acı bir hikaye okuyorlar.

Artık yavaş yavaş geliyorum donuk şehre.
Daha önce konuştuğumuz köşeye.

Anlatıyorsun hasretle bana aşkını.
Mavi gözlerinden kaçıramıyorum,
O derin pişmanlığımı.

Evren gibi uçsuz bucaksız o kadının gözleri,
İşaret edip gösteriyor bana katili.

Dilim oldu sanki hançer,
Elimi koydum ama,
Dinmiyor kötü kader.

O temiz yüreği kanatıyorum.
Orada öylece bırakıyorum,
gözüm yaşlı...

Binalar gri, yürüdüğüm yol kara,
Hayatım gibi...

Sokak sessiz, daireler boş, ışıklar sönük
Yüreğim gibi...