Başlangıç Şiiri - Mustafa Turay

Büsbütün karanlık bir rüyada,
mezarında biten otlar ağlıyordu
Usul usul ilerliyordu
ormanı terk eden ağaçlar

Uyurken tahriş olmuş organlarım
Uyurken uyuşan ellerimle
kaçan ağaçlardan yeni doğmuş
elmalar topladım sana

Ter içinde uyandım rüyamda
Nasırlı elleriyle, ellerimi
dikiyordu birileri
Kalktım, baktım pencereden
yağan yağmura, sanki bir asır
ağlamıştım kendi yağmurumda

Esaretimden bir serçe sürüsü geçiyordu
gittikçe büyüyen bir çığ gibi
Şimdi anladım acilen uyanmam gerek!