Başlamamış Bir Aşkın Tamamlanmış Şiiridir

I.
(ikimiz de yaşarken henüz. gelmeni beklerken...)

Gözlerin bir denizin en hırçın dalgasıdır
Kaşların ki her coşkun kalbi yaralayan
Zehirli mızraklarıdır feleğin.
Dudaklarından baldıran zehri içerek
Elveda diyecekler, uzaklara tutkun balıkçılar
Denizkızları ölecekler, ölecekler kederlerinden.

İsterim ki
Saçlarınla serpileyim doğanın en verimli coğrafyasına
Kollarınla uzanmak denizlerin en mavi patiskasına
Bir ağaç kavuğunda yaşamak seninle bir ömür
Rahminde can vermek ölü düşlere, en esrik sevinçlere
Bir kelime desen yalnız üç kere: aşk, aşk, aşk

Evet desen,
Yuvarlak dünyanın ayıbını örtmeyecektir
Dizginlerinden boşalmış bir kısrak gibi
Okyanuslara ve zamana yayılan bedenin.
Geceler kanatmaz gündüzlerin parlak alnını
Üç mevsim darağacına çekmez
belki de şu meczup sonbaharı.

II.
(ve ben bir gün çekip gideceğim. sen gecikince...)

O vakit
Mor gecelerden
Geçerek inecektir gemiler denizlere
Bütün korsanların en uğrak limanı olacaktır gamzelerin...
Yosun tutmuş kalbimi
En değerli hazine diye asacaklar göğüslerine
Her adımda bedenini sarsacaktır aşk atışlarım,
Benim yasımla tütsülenen kaderine güleceksin

Ah diyeceksin!
Dudaklarında üşüyen kelimelerle
Çizeceksin altını gözbebeklerinin:

“sen bana lazımdın, erken gittin sevgilim. “

III.
(sen tarihimin en namuslu Meryem’i kalacaksın yine de...)

Gitmedim daha sevgilim,
Bir taş gibi duruyorum rahminde
Bütün aşk cinayetlerine hazırlanan
Süvarileri yaralamak, incitmek için.

Yüzün yine benimle gülecek, yine
Taşın kalbine düşünce aşk yaşı
Karnında büyüyecek, büyüyeceğim:
Bir oğlumuz olacak!

Oğlun, babasının diliyle
“seni seviyorum anne” diyecektir
Minnacık harflerle, güleceksin
Ağlayacaksın, ağlayacaksın...

Ardından eğilip bir resmin en diri geçmişine
Öpeceksin, koklayacaksın
Bir balıkçıyı mızrak yemiş göğsünden!

istanbul/ birisine vurulurken. 05.12.2007