Başkente veda Şiiri - Selcan Göçmen

gitmek vakti yaklaştıkça senden

ne sarsıntılar olur bende bir bilsen;

hüznün boğazıma dizilir

yutkundukça batar bir de ayrılık

ayaklarım saplanır kaldırımlarına

sonra düşüncelerim delirir

'gitmek' fiilini her usa vuruşumda...

vedalar iğreti durur hep

kararsız parmak uçlarımda

ve kararlıdır her veda

hareket saatine yaklaştıkça...

bir silüet yerleşir birden

buğulanan otobüs camına

ayazlarını giyinip

çocukluğum düşmüştür ardıma...

geniş caddeleri daralır

Kızılay'ın yüzü düşer

Sislerini bürünürken başkent

'Şehrini terk etme' der

derinlerde sızlayan bir ihanet