Başkent Üşüyorum Şiiri - Abdulkadir Tamar

Aylardan Aralık
Perşembe Sabahı saat 10
İnşaatı devam eden bina Manzaram
İnşaat işçisi çiviye her vurduğunda
Biraz daha üşüyorum
Düşünüyorum da
Dünyam çöp haline dönmüş
Ben israfmışım fuzuli sevenler için
gereksiz ve işe yaramazlar için çöpe dönmüşüm
Daha evvel ne kadar temizmişim
Cesaretimi toplayıp sevdiğim zamanlar
Teneke de yanan ateş uzağım da
Başkent soğuk ben üşüyorum
Tütün külü üstüm başım
Rüzgar bile küs bana
Üstüm başım toz kül
Sevenlerimden uzaklaşmışım yanların da olsamda
Aklım gökyüzünün maviliğine dalmış
Gözlerim çöplüğe
Kalbim sevdiklerimden uzaklara
Ruhum benden kopmuş
Soğukta kitlenmiş bedenim
Ve Farkına vardım
Senden bana hayır yok.
Ve Bunu da unutmamalısın ki
Seni unutmak ölüm saatimdir..
Ölümüm, Vicdan azabın...