Başkent Türküsü Şiiri - Fırat Gül

Yüreğim başkentin ellerinde yaralı anne,
Barış çığlıklarımız bu günde bastıramadı savaşın kirli sesini,
Her yanımız kan,hüzün,gözyaşı,
Ellerim ayrılmış bedenimden,
Ayaklarım ise artık benim değil,
Duygularım ürkek bir çocuğa benziyor.

Îçimdeki çocuğu öldürdüler anne;
Barışı öldürdüler biliyormusun?
Gözlerimin önünde,
Hem de hiç gõzlerini kırpmadan kıydılar sucsuz yüreğine.
Şimdi ben hangi yetimin gözlerinde yaşıyayım acılarımı,
Şu küçük çocuğa annesinin öldüğünü nasıl söyleyeyim,
Ya bir anneye evladının yitirdiğini hangi yabancı,anlaşılmaz dille anlatayım.

Bizi birbirimizden ayırdılar anne;
Yoldaşlarım az ötede öldüler biliyormusun,
Barış son sözleri,son miraslarıydı geride kalanlara,
Şimdi kim neye inanacak anne;
Ölümün yanlızlığına mı,
Mahsum kuzuları parçalayan kurtların kardeşliğine mi?