Başkent'ten Şiiri - Muzaffer Arslan 2

Başkentten yârin şehrine
Bin bir özlemle dolu yüreğimin
Kan, revan içinde olduğunu
Söylesem ne söylemesem ne?
Sensizliğin sokağında büyük bir hüsranla
Darmadağın uykuların esiri olduğumu
Bilsen ne bilmesen ne?
Mogan Gölü’nü ayaklarımın altına seren
Bir tepeden nemli gözlerle
Ay'ın su yüzeyine akseden görüntüsü eşliğinde
Aklım yine firâr ediyor sevdânın ülkesine...
Göl kenarında kumrular,
Aşk nameleri söylüyorlar birbirlerine
İçim gidiyor, yoksun diye
Usulca sokulup yanı başlarına
"Ben geldim." desem ne demesem ne?
Eğilip bir avuç su alıyorum
Bir yıldız kayıyor gökyüzünden
Ölüm gelip götürsün diye bu şehirden
Binlerce dua dökülüyor dilimden, ürküyorum,
Kaçacağım artık senden
Hem bunca sitemden sonra görsem ne görmesem ne?
Anladım artık muradın ayrılıkmış
Olmayacak sözlerdense maksadın kusurlar aramakmış
Olsun! Diyorum yine her zamanki gibi