Başkent Katili Şiiri - Mutlu Esfer Fırat

Temmuz sıcağında gidişine zırh biledim
Kıyım kıyım kıyılırken hasretin içime
Ben binlerce şehir yaktım
Donukluğunda kalarak gidişinin
Ve sevgili bitmez özleminde dağ dayandırdığım acım
Beni devasız kılarken
Sensiz bir yarım ayazda üşüdü
Diğer yarım kataritik yangınlarda kaldı hep

-Şimdi ben susmayı öğrendim
Yanmakla donmak arasında kalan
SİVAS misali-

Ve usulca biritktirdiğim hasretini
Gün be gün tedarikli kullanmayı öğrendim
İçimde kopan kıyametlerden ibaret
Kıyım kıyım kıyılırken bedenim
Temmuz sıcağında yokluğuna zırh biledim ben
Kor yangınına inatla üşüyordu içimde senin yokluğun
Ve yokluğuna düş kurarak
Hep bin umutla uyandım sabaha

Senin bulunduğun ülkede başkent yakmayı düşledim -Berlin-