Başkent Güvercini Şiiri - Mustafa Ceylan

*******Rahmetli mânevi babam Şair Ahmet Tufan Şentürk anısına********
-I-

Bir emânetim vardı sende
Ey Başkent güvercini..!
Ne yaptın, ne ettin söyle bana..? !
De hadi..!

Gün doğumlarında hangi balkona konacaksın korkusuz..?
Kim verecek yemini..?
Bük boynunu, ağla benim gibi
Ağla haydi..!

Madem zordaydın, dardaydın madem
Haber salsaydın ya kanat kanat
Can isteseydin vermez miydim,
Göndermez miydim buralardan..?

Şimdi sen öksüz, ben öksüz
Ağlaşıyoruz bak işte..!
Mavi çaydanlıktan su koyan var mı balkona.?
Seher yeliyle usulcacık
Yemini serpen el, nerede hani..?
Konu komşu uyanmasın aman diyerek
Fısıltılarla sıcacık konuşan, dertleşen, hatırını soran
Yok, yok değil mi..?
Ağla hadi..!
Ağla Başkent güvercini, ağla...!

-II-

Öyle zarif, öyle şıktı
Çilelere alışıktı
Düşmanıyla barışıktı
Benim babam Ahmet Tufan...

-III-

Alabahar Toroslara gelende
Toprakla su, gülende cemre cemre
Kara bulutları sildi süpürdü
Güvercin kanadı taktı yürüdü
Benim babam
Toroslara alabahar gelende...

Barış türküsünü çalıp söyleyip
Has şiiri yaza yaza
Göklerce gürleyip
Hoş bir sâda koydu gönül göğüne
Tam dokuz Mayıs'ta vardı düğüne
Benim babam Ahmet Tufan...

-IV-

Sonsuz semalarda uçan güvercin
Yol sorma, ben bilmem, hüzünlüyüm bak.
Ne diye sen bana danışıyorsun...?
Bilirim babamla konuşuyorsun.

-VI-

Torosların buluta değen doruklarında
Bir gül açar şimdi bir gül
Barıştan, sevgiden, dostluktan yana
Esentepe bağlarında...

(9 Mayıs 2005)