Başkaydı Şiiri - Adem Ulutaş

Aşıklar diyarı bizim ellerin
Baharı başkaydı yazı başkaydı
Renk renk çiçeklerin al al güllerin
Arıya, bülbüle nazı başkaydı

Çobanlık çobanın köşkü yalısı
Madımak yolların yeşil halısı
Karamık kuşburnu meşe çalısı
Meyvesi başkaydı tozu başkaydı

Gezmeye yüzmeye suya bayılan
Paytak paytak giden çayır yayılan
Kümese girerken tek tek sayılan
Ördeği başkaydı kazı başkaydı

Önce dumanlanır dağların başı
Ağaçlar soyunur beklerken kışı
Başlardı inceden karın yağışı
Gecenin soğuğu buzu başkaydı

Katılırdık sürek avı olunca
Köpekleri av peşine salınca
Ömrümüz dururdu seyre dalınca
Tavşanın peşinde tazı başkaydı

Azgın nefse hâkim olandır yiğit
Diye verirlerdi büyükler öğüt
Yanarken türküler söylerdi söğüt
Namesi başkaydı sazı başkaydı

Konu komşu bir birine giderdi
Halleşir dertleşir sohbet ederdi
Onlar ki hanımdı onlar ki erdi
O eski dostların özü başkaydı

Kazanda pişerdi hanenin aşı
Kışın hoş olurdu ocağın başı
Isıtıp sırtıma kor kapak taşı
Kermenin tezeğin közü başkaydı

Cuma kürsüsünden vaaz olurdu
İnanan yürekler huzur bulurdu
Adem kulun nasibini alırdı
Alimin kelamı sözü başkaydı