Başkasının Varlığı Şiiri - İsmail Dinçer

Gönül kadehine,
Aşkın şarabını dolduramadım
Aşkı seninle yaşamak istedim
Başkasının varlığını kaldıramadım

Senin ateşinle yanarken
Aşk dumanında boğuldum
Gönlüm parça parça olurken
Başkasının ateşine alışamadım
Başkasının varlığını kaldıramadım

Bedenimdeki ruhu sen dirilttin
Senin ateşinle yanarken
Başka dumanlarda kaldım
Nefes alamadım boğuldum
Seni aşkınla yaşarken
Başkasının varlığını kaldıramadım
Başkasının ateşine alışamadım

Gözlerime bakıp
Güzel sözlerle gönlümü okşadın
Ellerimi tutup,
En derin sıcaklıkları sundun
Alevler üstünde yanarken
Yinede seni sevmekten vazgeçemedim
Seninle ateşinle mutlu olurken
Başka ateşlerde yandım,kavruldum
Al kanlara bulandım
Başkasının ateşine alışamadım
Başkasının varlığını kaldıramadım

Yolunda adeta kanatlandım
Kapına bir çırpıda vardım
Gözlerinde eridim bittim
Sen başkasına ait olsan bile
Vucudumun sana ait oldugunu anladım
Başkasına Alışamasam bile
Senin varlıgında yok oldum gittim