Başkasının Elini Tutan Eller

İnsan ne kolay yabancı oluyor,
Bir zamanlar üzüldü diye canından can giden insana.
Ne kolay tutabiliyor ellerimiz başkalarının ellerini,
Ne kolay devam ediyoruz yaşamaya.

Mutlusundur diye düşünüyorum ama pek iyi görmedim seni,
Kilo almış, çirkinleşmişsin, gelmez insanın sevesi.
Yanındakine baktım, bir de sana, insanoğlu dedim ne garip,
Layık görüyor kendine denk olsun olmasın herkesi.

Yüzüne bakmaktan utanmam, utanacak şeyi olan ben değilim sensin zira.
Bir kalbi aşk ve vuslat ümidiyle doldurup yarım bırakan sensin,
Rahatlıkla başka bir ele dokunan, başkasını yar belleyen de sensin.
Yanımda başkasını gördüysen şaşırma, seni aylarca beklemiş olan da bendim.

Yollar çıkmıyorsa vuslata demir almak gerek,
Ölüm yok ya ucunda bir şekilde devam etmek gerek,
Tuttuğun eller bırakır seni sen bırakmasan,
Kaybettiysen kabullenmen gerek.