Ben hayatı tasarlamadım, sadece yıkıntılarını inceledim.
Her bina çöker, her hatıra gölge bırakır.
Gölge diyorum ya…
Benim gölgem meyhanenin kapısında kalır.
İçeri girince adam, dışarı çıkınca yalnızlık olur.
Yalnızlık dediğin, insanın kendi gövdesine bile yabancı kalmasıdır.
Benim yalnızlığım yabancı değil.
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta